Definicija pojmova:

Selo – manje naselje, više ili manje neurbano, u kome žive ljudi, uglavnom tu i rođeni.

Seljaci – ljudi koji žive na selu.

Grad – veće urbano naselje u kome žive građani.

Građani – ljudi koji žive u gradovima, kako oni koji su se tu rodili, tako i oni koji su se tu doselili.

Seljačina – kolokvijalni naziv za građanina koji se ponaša na seljački način shvaćeno u kolokvijalnom smislu kako se to u životu obično i podrazumeva.

Pročitavši tekst Živana Haravana pod naslovom “MILOMIR MARIĆ nam je srozao novinarstvo sa: „Maca trljala ribicu..“, „Zmaj vadio svoj polni organ“…”, objavljen u Intermagazinu od 3. Jula ove godine, poželeo sam da i ja, opet, napišem nešto na tu temu, jer “rijalitizaciju” države smatram jednim od glavnih razloga našeg moralnog i svakog drugog posrnuća. A onda sam u želji da nešto više saznam o Milomiru Mariću, junaku ove priče, pronašao tekst pod naslovom “Milomir Marić, novinar – Jedino Tita nije sreo”, izvorno objavljen u “Politici” od 27.03.2011. godine, koji me je bacio u dilemu o kojoj evo javno razmišljam.

Tekst “Jedino Tita nije sreo”, pisan u direktnom govoru od strane samog autora bih u skali vrednosti od 1 – 10 ocenio (rangirao – nisam ja pozvan da ocenjujem) čistom desetkom, što važi i za tekst Živana Haravana, dok bi ono zlo o čemu Živan Haravan piše ocenio čistom jedinicom. I tad mi se pojavila ta dilema. Od početka emitovanja rijaliti programa “Parovi” čiji je Milomir Marić glavni protagonista, prošlo je najmanje dve godine, a od pomenutog autobiografskog teksta u “Politici” pet godina. Kako je moguće da čovek šezdesetih godina u tako kratkom periodu od samo tri godine doživi totalnu metamorfozu ličnosti.

I sad razmišljam gde da u gore navedenu kategoriju pojmova svrstam Milomira Marića. Da je seljačina, tu dileme nema. Ali ostaje i dalje ono pitanje o metamorfozi njegove ličnosti i kada se to desilo. Nisam pristalica teorije da je u tim godinama to moglo da mu se desi preko noći pa stojim na stanovištu da je on to oduvek i bio – još od vremena kada je  svojih pet godina, umesto da juri loptu išao u biblioteku da čita Marksa, te da je kao takav i došao u grad kao seljače, vešto se pretvarajući sve dok to što zapravo jeste nije konačno izbilo iz njega – seljačina.

A što se tiče obrazloženja za ovu kategorizaciju – pročitajte tekst Živana Haravana. Ja ne umem bolje.

Dragiša Čolić, 06.07.2016.